Wolności 450 - to zdecydowanie ciekawy przypadek architektoniczny. Nic na pierwszy rzut oka specjalnego, bo kolejny popadający, jak z resztą cała niegdyś tętniąca życiem na tym odcinku ulica Wolności, w ruinę budynek. A szkoda, bo śmiem zaryzykować, ze w odróżnieniu od znajdującej się o rzut beretem "Klasyki", jest zdecydowanie ciekawszym przykładem, osadzonym w lokalnym kontekście, budynku użyteczności publicznej. Interesująca jest nie tyle cały budynek ile dobudowany do niego swoisty "portyk". Ceglana dobudowa na pierwszy rzut oka, będąc na ulicy nie wybija się z oryginalnej tkanki, do której została "doczepiona", ale różnica jest zdecydowanie widoczna, nie tylko jeśli chodzi o użytą cegłę, ale o język form jakimi się posługuje. Budynek dziś stracił nieco ze swojego oryginalnego charakteru ze względu na ciekawie prowadzone po elewacji instalacje, czy chociażby wprowadzenie rolet okiennych z białymi opaskami.
Dobudowa została wprowadzona na całej szerokości pierwotnej elewacji, zajmując cała pierwszą kondygnację. Składa się ona z dwóch bloków, doczepionych po zewnętrznych stronach budynku, połączonych podcieniem. Z podcienia można się dostać do kostek, które wystają względem podcienia, powodując, że to staje się przestrzenią półpubliczną, na swój sposób intymną. Takie wrażenie potęguje dodatkowe "odgrodzenie" podcienia dzięki podniesieniu go o kilka stopni. Strefowanie kolejnych etapów wchodzenia z ulicy do budynku jest dzisiaj rzeczą niestety rzadko spotykaną. Strop wieńczący dobudówkę stanowi formę tarasów dla mieszkańców kamienicy.
Połączenie prostych brył to jednak nie wszystko, czym wyróżnia się dobudówka od swoich sąsiadów. Zupełnie inaczej potraktowane zostało lico ściany. Wystawione ku przodowi i cofające się co drugie rzędy cegieł sprawiają, że prosty w formie budynek zyskuje na jakości i dekoracyjności. Przemyślane stosowanie tego ornamentu pozwoliło na uplastycznienie bryły, a nie tylko jej "obłożenie" ceglanymi opaskami. Takie traktowanie cegieł powoduje, że na płaskiej elewacji zaczyna się tworzyć gra światła i cienia, prowadząc do jej uplastycznienia i nadania potrzebnych "detali" ale już w zdecydowanie prostszej formie. Te ceglane opaski to jednak nie tylko zwykła "forma bez treści". Na ich przedłużeniach znajdują się stopnie "balustrady" okalającej schody, a ich "nieobecność" ewidentnie wskazuje na istnienie w danym miejscu perforacji w formie okna czy drzwi, co w efekcie powoduje stworzenie swoistej "anty-opaski" dla drzwi i okien. Dla porównania oryginalna elewacja budynku, do którego dobudowano przybudówkę charakteryzuje się zupełnie odmiennym detalem. Mocny gzyms koronujący został podkreślony dodatkową opaską ceglaną w bardzo ozdobnej formie, ale przy użyciu prostych środków, a okna zwieńczone są nadprożem w formie łuku.
W narożniku parceli, wbudowana w murek ja otaczający, stoi na wysokim filarze figura św. Barbary. Ze względu na swoją formę oraz przesłanie najprawdopodobniej formalnie jest ona związana z sąsiednim budynkiem byłego szpitala św. Józefa, niemniej jednak znajduje się w obrysie nr 450.
No comments:
Post a Comment